شاید وقتی دیگر...!

شاید وقتی دیگر...!

 

خاطره تان هست که قراربود چهارم آذرماه امسال یادبودی برای گرامیداشت زنده یاد ناصرعبداللهی عزیزدرسالن همایش های برج میلاد برگزارشود .درحالی که آقای کریمی همه کارها را ردیف کرده بود وهمه چیزآماده ومهیا بود برای برگزاری مراسمی باشکوه،اما ازسوی معاونت ارشاد اعلام شد که این یادبود برگزارنمی شود. ازآنجایی هم که ناصرعبداللهی به خواننده ای کاملاً فراموش شده برای صداوسیما تبدیل شده وحتی دیگرصدایش هم ازرسانه ها پخش نمی شود، دوستداران وشیفتگان زنده یاد ناصرعزیزامید داشتند به حرمت شخصیت وصدای ماندگارش وبه یاد خاطراتی که با ترانه هایش داشتند لااقل یک باردرسال با گرفتن یادبودی بتوانند به نوعی حضورش را اینگونه درکنارخود احساس کنند. اما اینکه سرانجام این مراسم امسال چه زمانی برگزارمی شود ویا اصلاً برگزارمی شود یا خیر، باید بگویم: شاید وقتی دیگر...!

 

 

اما روزنامه ( تماشا ) درمورد ابهامات وحرف وحدیث های جدید دربرگزاری مراسم بزرگداشت زنده یاد ناصرعبداللهی مطالبی نوشته است که با هم می خوانیم :

 

پس ازفوت نابهنگام چهره دوست داشتنی موسیقی پاپ ایران،ناصرعبداللهی، دوسه سالی مراسم بزرگداشتی ازسوی دوستداران این خواننده برگزارمی شد که بازتاب های جالب توجهی را نیز ازسوی دوستداران این خواننده فقید داشت. اما امسال ویک هفته قبل ازفوت عبداللهی اعلام شد که مراسم بزرگداشت این خواننده به دلیل تقارن با ایام محرم وصفربرگزارنخواهد شد واین مراسم به بعد ازاین ایام موکول شد. انتشاراین خبربا واکنش مدیربرنامه های این خواننده( رضا کریمی) وهمچنین خانواده این مرحوم توٲم شد ولی تاکید علیزاده ( نماینده معاونت هنری وزارت ارشاد) مبنی بربرگزاری این برنامه پس ازایام سوگواری باعث شد که اعتراض ها تا حدودی فروکش کند. حالا پس ازاتمام ایام سوگواری، پیگیری های خبرنگار(تماشا) درمورد تاریخ وبرگزارشدن یا نشدن این برنامه به نتایج جالب توجهی ختم شد. نتایجی که قطعاً ابهامات این مراسم را بیشترو بیشترخواهد کرد.

 

نوید عبداللهی ( فرزند ارشد ناصرعبداللهی )، روی صفحه شخصی اش  درصفحات اجتماعی بارها نوشته که مدیریت کارهای مربوط به پدرش ومدیریت کلیه برنامه هایی که تحت هرعنوان برای بزرگداشت پدرش برگزارمی شود به عهده ‹ رضا کریمی › ( مدیربرنامه های سابق این خواننده ) است.

با این زمینه پیش بینی می شد که کریمی اطلاعات جامعی درباره مراسم بزرگداشت این خواننده داشته باشد. اودراین باره به « تماشا» گفت: « درروزهایی که مراسم چهارآذرلغوشد ازما تاریخ جدیدی را خواستند که برنامه درآن تاریخ برگزارشود، ما هم تاریخ6 یا 7بهمن را برای برگزاری آن انتخاب وطی نامه ای خواسته مان را به دوستان معاونت هنری ارشاد ارائه دادیم، ولی این روزها ازآنجایی که هیچ یک ازدوستان حتی جواب تلفن ما را هم نمی دهند، پیش بینی برگزار نشدن این مراسم چندان دورازذهن نیست. هرچند ازهمان روزاولی هم که برنامه قبلی لغوشد هیچ قول صد درصدی برای برگزاری مراسم درتاریخ های احتمالی در6 و7 بهمن داده نشد بود ولی با وجود این خود من حس می کنم که آن وعده دیگرفاقد مستندات کافی برای اجراست وقطعاً برگزارنخواهد شد.»

 

آقای کریمی درادامه گفت: « درجریان لغو برنامه قبلی حداقل دوستان لطف کردند وبرنامه را کنسل اعلام کردند تا گروه تکلیفشان را با خودشان بدانند ولی این باراین اعلام کنسلی هم ازسوی دوستان نشد تا ابهامات بیشترشود.

با توجه به اینکه تا آخرسال چیزی هم باقی نمانده به نظرم توجیه مناسب زمانی دیگری هم برای این برنامه وجود ندارد ومتاسفانه دیگر نباید منتظربرگزاری آن بود. من ازهمان ابتدا هم اعلام کرده بودم که برای هرکس یا نهادی که برای زنده نگه داشتن یاد وخاطره ناصرقدمی برمی دارد احترام قائلم ولی برنامه ریزی درست جزو اصول اولیه یک کارموفق به حساب می آید.»

 

 

درادامه مطلبی که درروزنامه تماشا نوشته شده این است که آقای علیزاده گفته:

برنامه بزرگداشت برگزارمی شود !

 

با صحبت هایی که رضا کریمی درمورد قطعیت برگزارنشدن این برنامه به تماشا گفت به نظرهیچ شک وشبهه ای درباره لغو برنامه باقی نمانده ولی «علیزاده» (نماینده معاونت هنری ارشاد برای برگزاری ونظارت مراسم یادبود ناصرعبداللهی) درگفتگو با تماشا با قاطعیت خبرازبرگزاری این برنامه می دهد: « درخواستی که برای برگزاری این برنامه رسیده کاملاً صحت دارد ولی با توجه به ترافیک شدید کاری قطعاً برنامه درتاریخ های 6 یا 7 بهمن برگزارنخواهد شد. معاونت هنری تصمیم دارد سری دوم کنسرت های خیریه را برگزارکند که بازهم درسه شب متوالی پذیرای بزرگان موسیقی خواهیم بود که همه سود آن صرف امورخیریه خواهد شد. برگزاری مراسم بزرگداشت زنده یاد ناصرعبداللهی نیزدریکی ازهمین سه شب گنجانده شده که اگرتا شنبه صبرکنید تاریخ و جزئیات کامل آن را دراختیاررسانه ها قرار خواهیم داد.»

 

← بهمن بابازاده

 

ــــ روزنامه تماشا/ چهارشنبه 5آبان 1390. 

 

با تشکر از محسن برای ارسال این مطلب

رازهایی درباره ناصر عبد اللهی که نمی دانستید

آذرماه هرسال برای اهالی موسیقی یادآور درگذشت تاسف بار ناصر عبداللهی، صدای تکرار نشدنی خطه جنوب است. خواننده ای که مردم داری اش، وی را برای همیشه در ذهن مردمی که حتی به موسیقی هم علاقه نداشتند، جاودان کرد. ناصر عبدالهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ پس از به جا گذاشتن آثاری ماندگار، در بندرعباس به دلایل نامشخصی به کما رفت و پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سرانجام در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ در ۳۶ سالگی چشم از جهان فرو بست.

شفاف: آذرماه هرسال یادآور درگذشت تاسف بار ناصر عبداللهی، صدای تکرار نشدنی خطه جنوب است. خواننده ای که مردم داری اش، وی را برای همیشه در ذهن مردمی که حتی به موسیقی هم علاقه نداشتند، جاودان کرد.

رضا کریمی  مدیر برنامه های ناصر عبداللهی که حدود 350 برنامه مشترک با وی اجرا کرده است، در گفتگویی از رازهای زندگی شخصی و حرفه ای وی چنین می گوید:

• موسیقی براییش اصل بود نه هدف، هیچ وقت از شلوغی و استقبال و هجوم مردم به سمت برنامه هایش جو گیر نمی شد. ناصر تنها خواننده ای بود که اگر فقط یک نفر هم در سالن بود برنامه اجرا می کرد.

• او همیشه در گفتارش رک بود. بعضی اوقات به او می گفتم این قدر صریح بودن خوب نیست. او هیچ ابایی از بازگو کردن برخی مسائل به هر مقامی نداشت.

• ناصر حتما باید در آن برهه می رفت. آدم ها ظرفیت وجودیشان از قبل تعین شده و هرکار و اتفاقی هم که می افتد، باید در آن لحظه اتفاق می افتاد. مرگ ناصر هم از توجهات خاص خدا بود.

• در دوره ای که هر خواننده ای که آلبوم ندهد از خاطره مردم می رود، پس از 5 سال هنوز هر روز طرفدارن ناصر بیشتر می شوند.

• قبول ندارم که ناصر در جنوب محبوب نبود. شاید توقع بندری ها از ناصر بیشتر بود.

• 6 یا 7 بهمن برای برگزار شدن مراسم بزرگداشت وی پیشنهاد شده است، هرچند ناصر نیازی به این بزرگداشت ها ندارد.

• شایعه ها پیرامون مرگ وی از زمانی شروع شد که یک پزشکی در یک برنامه ی تلویزیونی گفت که مرگ ناصر به خاطر یک مسمومیت خونی بوده است. من بارها گفته ام که وقتی کسی در ده قدمی ناصر سیگار می کشید خون دماغ می شد.

ناصر عبدالهی خواننده پاپ کشور متولد دهم دی ماه سال ۱۳۴۹ محله مسجد بلال شهر بندرعباس بود.  وی که  از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقه نشان می‌داده کار حرفه‌ای خود را در عرصه موسیقی به طور جدی از سال ۱۳۷۴ آغاز کرد. ناصر عبدالهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ پس از به جا گذاشتن آثاری ماندگار، در بندرعباس به دلایل نامشخصی به کما رفت و پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سرانجام در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ در ۳۶ سالگی چشم از جهان فرو بست.

نوید پسر بزرگ ناصر عبداللهی در آستانه پنجمین سالگرد فوت پدر، از رابطه صمیمی اش با پدر می گوید. در حالیکه هنوز چنان از این حادثه ناگوار متاثر است که هنگام سخن گفتن از پدرش صدایش می لرزد.

مهمترین گفته های نوید در گفتگو با تماشا را در زیر بخوانید:

• دور‌ترین تصویری که از پدر دارم قطعا‌‌ همان لحظه‌ای که بابا را داشتیم به بیمارستان می‌بردیم. لحظه خیلی سختی بود و هیچوقت از ذهن‌ام پاک نخواهد شد.

• من آلبوم «بوی شرجی» بابا را خیلی دوست دارم. چون خود بابا هم علاقه زیادی به این آلبوم داشت و همیشه نسبت به آن ابراز علاقه زیادی می‌کرد.

• در ضبط بعضی کار‌ها که در خانه انجام می‌شد بابا از من می‌خواست که کمک‌اش کنم و آن لحظه‌ها را که حس می‌کردم بابا به نوعی به من اعتماد کرده، را خیلی دوست داشتم. تلخ‌ترین خاطره‌ای هم که از بابا در ذهن من مانده هم حواشی تلخی بود که پس از فوت‌اش در جامعه پیچید و ضربه بدی به من و خانواده‌ام زد.

• همیشه با خودم می‌گفتم که چقدر خوب شد که بابا بلند نشد و این حرف‌ها را که پشت سرش زدند را نشنید و در آرامش رفت. وگرنه زود‌تر دق می‌کرد. واقعا اگر بابا آن حرف‌ها را می‌شنید زود‌تر دق می‌کرد.

• به نظرم ادبیات خاص الهی بابا باعث محبوبیت روز افزون‌اش شده. بابا حرف‌هایش در عین سادگی، خیلی هم پر مغز بود. هیچوقت در آثارش شاهد کارهای معمولی و سخیف نبوده‌ایم. مگر اینکه تهیه کننده به او فشار می‌آورد. وقتی می‌گویند چیزی که از دل بر آید بر دل می‌نشیند، واقعا درست است.

• در همه این سال‌ها هیچکس نپرسیید نوید کجاست؟ نازنین کجاست؟ نامی کجاست؟... کسی حتی یک بار برای دلخوشی ما هم که شده نیامد بپرسد که بچه‌های ناصر چطور و چگونه زندگی می‌کنند؟ کجا زندگی می‌کنند؟ سبک زندگیشان به چه شکلی است؟ ناراحت نیستم و این‌ها هم گلایه نیست. من بعد از فوت بابا بود که یاد گرفتم مرد خانه شدن را. ما الان روی پای خودمان ایستاده‌ایم و زیر نظر هیچ ارگانی نیستیم و از هیچ جا هم حمایت نمی‌شویم. روی زانوهای خودمان و به اعتبار اسم پدرمان ایستاده‌ایم. دیگر هیچ توقعی هم واقعا از کسی نداریم. بعد از ۵ سال واقعا مضحک است که بگوییم فلان ارگان باید فلان کار را می‌کرد و نکرد.

• همه آنهایی که با نام و آثار پدرم سعی در سوء استفاده از احساسات مردم دارند، را به خدا واگذار می‌کنم. خیلی‌ها بدون اجازه قطعات بابا را بازخوانی کردند. رادیو و تلویزیون هم که قطعا در این سوء استفاده پیشرو همه بوده. دین ما می‌گوید که این سوء استفاده‌ها حرام است.‌ ای مسئولینی که صدای من را می‌شنوید. این آثار بدون رضایت خانواده عبداللهی در رسانه‌های مختلف پخش می‌شود و ما راضی نیستیم. خدا جواب همه آن‌ها را خواهد داد.

• در همه این پنج سال هیچکدام از دلتنگی‌هایم را نگفتم و همیشه همه چیز را در دلم نگه داشتم. امشب نمی‌دانم چرا این موقع شب دلم می‌خواهد همه این حرف‌ها را به تو بگویم. بابا من وقتی زنده بود خیلی باز و شفاف زندگی کرد. اگر کسی از او یک کمک کوچک می‌خواست، او کمک بزرگ می‌کرد. نه کمک مادی صرفا. هر جوری که حس می‌کرد می‌تواند به کسی کمک کند با آغوش باز جلو می‌رفت. ولی به محض اینکه رفت، انگار همه چیز تمام شده بود. من هیچ محبتی و هیچ کمکی از کسی ندیدم. انگار تا ناصر بود بچه‌های ناصر هم بودند. نینا بود، نامی بود، نازنین بود، نوید بود... بعد از فوت بابا خیلی‌ها از زندگی ما کنار رفتند.

منبع: شفاف 

www.nasseria.net 

---

 

برای مشاهده دیگر مطالب موجود در وبلاگ ناصریا با موضوع (نقل قول از منابع دیگر ) بر روی همین لینک کلیک کنید. 


 

 هرگونه تکثیر یا کپی برداری از مطالب این سایت بدون ذکر منبع ممنوع می باشد 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

چگونه در گروه ناصریا عضو شویم؟   

>>>برای بازگشت به صفحه اصلی کلیک کنید<<<